Gönüldaş Şiiri - Sinan Bayram

Adam duymuş ney sesini
Görmüş gönül hanesini

Bir muhabbet dönüyormuş ulu orta
Aşkın şarabı helal ile haram arasında

Adam katılmış cemaate
Kulak vermiş kendine gönlünce

Ney susmuş gönüldaşlar sormuş
Hayırdır evlat yolunu mu kaybettin

Adam bir garip yolcuyum
Kimi yerde virane kimi yerde divane

Şahit oldum acizliğime
Şahit oldum susamış gönlüme
Şahit oldum özsüz sözüme

Varıp bir dergahın kapısını çalmak istedim
Eğer kabul ederseniz sizinle demleneyim

Gönüldaşlar

Evlat bizim içtiğimiz bir şarap
Sen buna aşkın şarabı dersin

Biz içeriz bize söz olmaz
Ama istersen senin sözüne öz olabilir

Adam der eyvallah

Sonra gönüldaşlar devam eder

Esas olan farkında olmaktır canlar
Susuzluğunu bilen su arar

Yol odur ki kısmet
Yolculuk ister marifet
Yolcuya gerek edep

Ehli er kitabı doğru okur
Görmek ermek değildir
Ama ermek görmektir

Gönüldaşlar adama döner sorar
Peki can sen neyi arıyorsun

Adam ya kendimi arıyorum
Ya da kendimden kaçıyorum

Bildiklerim his ettiklerim birbirine ters
Ne yapacağımı bilemiyorum

Gönüldaşlar dillenir

Buyur hele iç ilk önce Aşkın şarabından
Sonra uzaklaş benlik davasından

Kendinden kaçma kendinle kucaklaş
Susuzluğunu gider herşeyden önce

Şahit oldum dedin demek ki ayık sın
Ve eminsin bir şeylerden uzak değil

Sen elindekinin peşine düşmüşsün
Kadeh elinde ama içtiğine yabancısın

İçtikçe susuyorsun susadıkça içiyorsun
İşte aşkın şarabı bu aşk bu evlat

Şahit ol ama şehit olmayı da ihmal etme
Hakkını vermeli sarhoşluğun susuzluğun

Haram olandan olmaz ikram
Aşk bize ikram biz aşka kurban

Tüm canlar hep bir ağızdan

Eyvallah