Gönül Zindanı Şiiri - İsmail Dinçer

Gönül zindanına düştüm
Bakışların,zincire vurdu beni
Aşkının kölesi oldum.
Dilmi bağladın
Gözlerimi,
ışığından kör ettin
Beynime girdin,
Aklımı aldın,
Adımı unutturdun.
Neylesemde kurtulamıyorum.
Zincirleri kıramıyorum.
Gönül zindanından kurtulamıyorum

Ne senden vazgeçirdin,
Nede hepsinden kurtardın
Derin, karanlık zindanlarda,
Yapayalnız bıraktın.
Tek gıdam sen oldun.

Gönül tek başına yaşarken
Sevmeyi öğrettin,
Gülüp eğlenirken
Susmayı, ağlamayı öğrettin
Yaşamımı elimden aldin
Beni gönlüne hapsettin
Ruhumu, ruhunla bağladın
Beni benden ettin.