Gönül Yorgunu Şiiri - Muharrem Çetinkaya

Başımı koyup taştan yastığa,
Bedenim oyanı-buyanı dönerken,
Gönlüm onu seyreder,
Yukarıdan…
.
Ve,
Yoruldum bunca yükü taşımaktan,
Dercesine,
Keyifle süzülür,
Gözümün önünde…
.
Bedenim dalınca uykuya,
Sevinir,
Var diye,
Uzaklara yolculuk…
.
Hiç bitmesin ister gece,
Hayal aleminde yaşayacak güya!
Ya ben…?
Bana bıraktığın,ne ki?
Her gecenin sabahında;
Yarım-yamalak,bir rüya!