Gönül Yorgunu Şiiri - Veysel Çakır

GÖNÜL YORGUNU✒️
Bir gönül yorgunuyum çekenler bilir ancak
Kimselerin suçu yok kendi kendime ettim
Ömrünün baharında çökenler bilir ancak
Ne kimseye yarandım ne de kendime yettim

Başımda karakışım gül beyaz oldu rengim
Ağrı Erciyes Kaçkar kışları olur dengim
Aylardan zemheriyle özdeşleşti ahengim
Gün oldu sokaklarda ayaz altında yattım

Rüzgarlar üzerimde ıslık çalıp oynadı
Bedenim buz tutarken yüreğimse kaynadı
Hayat tüm cefasınıı üzerimde sınadı
Zevküsefa unuttu tüm acıları tattım

Aramızdaki habis kimlerdi karaçalı
Hangi ara yedirdi sevgiye delibali
Barışın güvercini her gün bir zeytin dalı
Bıkmadan usanmadan döner diye uzattım
İçimdeki bu yangın söner diye uzattım
08/07/2024 Veysel ÇAKIR