Gönül Yorgunu Şiiri - Kemal Ateşş

Son bir kumar oynamıştık seninle
Sen kazandın inatla bu oyunu
Ellerimle kazdım kendi mezarımı
Aşk biçare ben gönül yorgunu

Ne istersen ne dersen tamam dedim
Anlamsızca yaşamaya boyun eğdim
Gittiğin diyara sevgimle geldim
Yürek biçare ben gönül yorgunu

Talihini bahtımın kaderi yaptım
Her adımda yanlış yola saptım
Evvel Allah’a sonra sana taptım
Yollar biçare ben gönül yorgunu

Doğuştan sevdaya düşman olmuşum
Sevdikçe ezilip perişan olmuşum
Her nefeste zorluğu aşan olmuşum
Sevda biçare ben gönül yorgunu

Her yudumu zehir oldu içtiğim meylerin
Hesabı tutulmuyor çektiğim dertlerin
Baktıkça sarhoş ediyor siyah gözlerin
Sakiler biçare ben gönül yorgunu

Ayaklarım başka yola sapamaz oldu
Ellerim başka bir el tutamaz oldu
Hekimler yaramı kapatamaz
Lokman biçare ben gönül yorgunu

Her ayrılık böyle üzmez insanı
Sevdalar yaşatır insan olanı
Allah görür uğrunda aşk ile yananı
Kemal biçare ben gönül yorgunu