Gönül Yorgunu Şiiri - İbrahim İbişoğlu

Ben yorgunum, sorma, derbeder oldum.
Hemde bir garip gönül yorgunuyum.
Perişan oldum. Hasretlerde yandım.
Hemde bir garip gönül yorgunuyum.

Teller kırık, çalmıyor aşktan sazlar,
Yalan, birbirini tutmuyor sözler,
Benden yana ters, ters dönük o yüzler,
Can'da bir garip gönül yorgunuyum.

Şaşırdım belli değil sağım, solum.
Kırılmış, sevgiye açılmaz kolum,
Neredeyim? Nereye gider yolum?
Han'da bir garip gönül yorgunuyum.

Arıyor bulamıyor bizi, gezen,
Bozuk, bir birini tutmuyor düzen,
Kaçar, hayalimizi aynada sezen.
Cam'da bir garip gönül yorgunuyum.

Bende şaştım, derdim şarkı dillerde,
Karalar almaz, yüzerim göllerde,
Mecnundan beter gezerim çöllerde,
Çam'da bir garip gönül yorgunuyum.

Derdimi sorarsan, ben kendim bilmem,
Ağlayarak doğmuşum, hiçte gülmem,
Kanım aksa üstüme bir dem silmem,
Kan'da bir garip gönül yorgunuyum.

18.Ara.84