Gönül yorgunluğu öylesi bir yük ki
Ne uykunda,ne telefonu kapattığın da
Ne de inzivaya çekildiğinde geçiyor.
Yorgunluk ruhunda olunca
Hiç bir kaçış deva olmuyor...
İyileşemedikçe kaçıyorsun ama
Ne çare ki derdi kafanda taşıyorsun...
Kurtuluşu yok,
Aza koyuyorsun almıyor..
Çoğa koyuyorsun dolmuyor.
Sonra ne mi oluyor?
Birilerine selam bile vermeye korkuyor
Sahici yalnızlığına sığınıyorsun.
Tecrübe ile sabittir.
Bu yazdıklarım yüreğimin samimi bir itirafıdır.
Kayıt Tarihi : 27.5.2022 20:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!