Gönül Yorgunluğu Şiiri - Ali Havan

Yalnızlık denizinin ortasında bir gemi
Terk edilmiş limanın yolcusundadır aklı
Kara trenler artık incitmiyor içimi
Hasrete müptelayım gam keder bende saklı

Her gözyaşı sonrası ya zelzele ya tufan
Gönüller artçı deprem büyütürler yarına
Kimsesiz sokaklarda yürürüm yarı üryan
Alevler ortasında acının diyarına

Gönülleri vurmuyor artık kalp atışları
Ağlamayı en iyi ben bilirim derinden
Sarhoş kadehler ile yoldaşlı yatışları
Sancılı gündüzleri atamaz üzerinden

Salası verilmeyen ölüler biliyorum
Yarım hülyalar taşır tüm tabutlar tasasız
Nerede bir cenaze görsem irkiliyorum
Mezar taşları bekler ölüleri sabırsız

Gökkuşağı semanın yitik köprüsü artık
Bulut yağmura hasret toprak damla damla zift
Sofralarda gözyaşı değişmeyen tek katık
Korku dolu gözlerde bütün endişeler çift

İncecik kanadıyla nasıl taşır ki serçe
Nasıl yutkunur bilmem her lokmada zakkumu
Yüksünmeden taşıdım bu yükü senelerce
Diyemedim kimseye gönül yorgunluğumu
İstanbul/2019
(Kuşatılmış Yalnızlık 2021)