GÖNÜL YORGUN DÜŞTÜ
Gönül yorgun düştü kime ne deyim
Başımdan saçımı çeken çekene
Gençlik bitti düştüm nasıl edeyim
Üstüme başıma çöken çökene
Eski handı yıkık gönül sarayım
Günden güne yanmış isli çırayım
Bilmem hangi dedim nasıl sarayım
Gözünden yaşımı döken dökene
Mutluluktan bana zehre kalmadı
Dağlara yükledim derdim almadı
Yıllardır dostlarım kapım çalmadı
Karşımda boynunu büken bükene
Yiğit düştü yere dünya yıkıldı
Dilime sözüme kurşun sıkıldı
Bedenim zindana zorlu tıkıldı
Ağzımdan dişlerim söken sökene
Sığmadı bedenim fani aleme
Benden selam olsun Kırık Kaleme
Aklım yetmez oldu yaşam çileme
Ölmeden toprağım eken ekene..
MUSTAFA KARAKAYA
Kayıt Tarihi : 8.5.2019 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!