Aşka güller açtırdım, bülbül derken kış çıktı.
İnsanlığa güvendim, umutlarım boş çıktı.
Gözyaşımla sulayıp büyüttüğüm fidanın
Bahardaki çiçeği, yaz gelince taş çıktı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta