Gönül Yolculuğu Şiiri - Şentürk Dursun

GÖNÜL YOLCULUĞU

Yolculuk var gönül denen hanemde
Ardım sıra, gelen varsa söylesin
Bir kor ateş yanar durur sinemde
Çaresini, bulan varsa söylesin

Gözümde fer bitti damarımda kan
Ömrüme kastetti canımdaki can
Gönülde dert dolu ruhumda hicran
Aşkta mutlu, olan varsa söylesin

Gözüm dolar andığımda maziyi
Merhem neyler gönüldeki sızıyı
Alındaki kader denen yazıyı
Başarıp da, silen varsa söylesin

Tufana tutuldu bindiğim sandal
Dibinden kırıldı tutunduğum dal
Mutsuz bitti, her hikâye her masal
Aşk elinde, gülen varsa söylesin

Bilmiyorum yolcu muyum hancı mı?
Kervandaki artçı mıyım öncü mü?
Bu bendeki dermansız bir sancı mı?
Cevabını bilen varsa söylesin

ŞENTÜRK DURSUN