Gönül Yine Hüsran Düştü Bana

Yine hüsran düştü bana yine kandırdın
Olmayacak hülyalara daldırdın gönül
Yar yar diye gece gündüz yaktın yandırdın
Hevesimi kursağımda kaldırdın gönül

İnanasım gelmez oldu gayrı sözüne
Her sevdada kanlı yaşlar doldu gözüme
Bin yeminde etsen düşmem artık izine
Yeter artık çektirdiğin yıldırdın gönül

Bilemedim benim ile ne idi derdin
Ben bir umut bekledim sen hep çile verdin
Dünyanın tüm gam yükünü önüme serdin
Nerde keder varsa bana buldurdun gönül

Ne yediğim ekmeğin ne suyun tadı var
Bilesin ki varlığımın yalnız adı var
Umutlara uçamayan bir kanadı var
Beni daha yaşıyorken öldürdün gönül