GÖNÜL YARE GİDELİM
Düşürdün yolumu gurbete gönül
Perişan hallerim, yare gidelim
Döndürdün yaşamı berbata gönül
Dinmiyor sellerim yare gidelim.
Namert sofrasına oturmam diye
Onuru yerlerde batırmam diye
Sundun Alaman'a beni hediye
Batsaydı pullarım, yare gidelim.
Şaşkına çevirdin gurbet elinde
Bitmedi'mi hırsın servet yolunda
Sabır, şükür bitti artık kulunda
Büküldü bellerim, yare gidelim.
Gariptir sevdiğim, eller kınıyor
Hasreti içimde, yaram kanıyor
Olmuyor sabahlar başım dönüyor
Solmadan güllerim yare gidelim.
Fakirken mutluluk bizimdi sunam
Zenginlik yük imiş neyine kanam
Sıla gözde tüter nasıl dayanam
Devrildi yıllarım, yare gidelim.
Gönül esiriyim bulunmaz eşim
Kararttı dünyamı doğmaz güneşim
Yakıp kül eyledi hasret ateşim
Söylesin dillerim, yare gidelim.
Uslan artık gönül varlığa kanma
Olmaz saadeti gurbeti sunma
Gençliği bedende duruyor sanma
Tutarken ellerim, yare gidelim.
ERDOĞAN ÇALIŞKAN 29 11 2018
Eski Alamancılar dan bir bağrı yanığın hikayesi.
Erdoğan Çalışkan
Kayıt Tarihi : 4.12.2018 01:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk dönem Alamancılar dan birisinin fakirliğin ezilmişliğini bir daha yaşamamak için paraya ve hırsına tamah olurken neleri feda ettiğini ama uzun yıllar dönmeyince eşi ve silasına olan özlemin tarafımdan dile getirilişidir
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!