Gönül Yarası Şiiri - Kâzım Özgür

1
Bu öyle bir ask ki yaktı sinemi,
Bir çözüm yolunu, sağlayamadım.
Hatasız kul olmaz, yoktur önemi…
Peylemek istedim peyleyemedim.
2
Gençlikte yaşadım o tatlı bakışı,
Bir su misaliydi gönle akışı,
Kalbimde taht kurdu işlendi nakış,
Dur dedim nefsime, eyleyemedim.
3
Ne kadarda zormuş gönül yarası,
Kader nurla yazar olmaz karası.
Ayrı düştü gayri gönül arası,
Bağlamak istedim, bağlayamadım.
4
Dayanmaz acıyla yürek delindi;
Doğruyla yanlışlar şimdi bilindi,
Yaşanan maziden, dersler alındı.
Çağlamak istedim, çağlayamadım
5
Gizli sırlarımı âlem, âlem dinlesin;
Duyulsun etrafa, gökler inlesin,
Dillerde dolaşsın beni anlasın,
Paylaşmak istedim paylaşamadım.
6
Çilelerle geldim yetmiş yaşına;
Kokan güller dikin kabrim başıma.
“El Fatiha” yazın mezar taşıma,
Sağlamak istedim, sağlayamadım.

Kazım ÖZGÜR 16-Ekim- 2009