Gönül Yarası Şiiri - Şükrü Metin

Yokluğun sinemde yaralar açtı
Kimseye açamam gönül yaramı
Öyle yada böyle bir gençlik uçtu
Kimseye açamam gönül yaramı

Gözlerimden kanlı yaşı silmedi
Çileyle yoğruldum yüzüm gülmedi
Canımdan çok sevdim kıymet bilmedi
Kimseye açamam gönül yaramı

Köşe bucak onu aradım durdum
Kendimce apayrı hayaller kurdum
Kendimi yerlerden yerlere vurdum
Kimseye açamam gönül yaramı

Öfkeli öfkeli bakar gözüme
Tavrı tokat gibi değer yüzüme
Sitem kattırıyor hergün sözüme
Kimseye açamam gönül yaramı

Hangi tabip bana derman getirir
Ahu zarı her dem cana yetirir
Bu dert beni verem eder bitirir
Kimseye açamam gönül yaramı

Ettiğim feryatlar fayda etmiyor
Hayâli gözümde bir an gitmiyor
Vaz geçmek istesem gücüm yetmiyor
Kimseye açamam gönül yaramı

Bakıp durur amma halimi görmez
Ne murat peşinde aklım da ermez
Tebessüm içinde bir selam vermez
Kimseye açamam gönül yaramı

Bilmem hangi hekim çare bulacak
Bahçemde nadide gülüm solacak
Kimler bu yaraya derman olacak
Kimseye açamam gönül yaramı

Selamım söyleyin o nazlı yare
Düştüğüm şu hali görsün bir kere
Garip Metin-iyim ararım çare
Kimseye açamam gönül yaramı