Gönül Yaralarımı Sen Kanattın

Gönül yaralarımı sen kanattın

O akşam var ya,öfkeyle sana veda ederken.
Yaşadığımız maziyi yaşadım gözyaşlarımda.
Özlemin,hasretin dağ gibi büyüdü gönlümde.
Sitemim vurgunun bir engel oldu yüreğimde.

Verdiğim kararı uygulamamayı sende gördüm.
Ayrılığa her adım atışımda sözümden döndüm.
Her düşündüğümde hep senin hayalini gördüm.
Ayrılık acısından ben deli ve divaneye döndüm.

Senin gönlünde ben damardan çalan bir sazdım.
Benim için sen,vazgeçilmez,çok değerli ve özeldin.
Bitmeyen hiç bitmeyecek şarkıydın dudaklarımda.
Eksilmeyip büyüyen,bir sevgiliydin sen benliğimde.

Kendi ellerinle sildin yok ettin kalbimden sevgini.
Bil sen söndürdün alev alev yanan sevgi ateşlerimi.
Başkası değil,sen küstürdün beni hayata ve kendine.
Bil ki,gönül yaralarımı sen azdırdın,sen kanattın sen.

02.11.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi