Gönül Yangınları Şiiri - Cihat Şahin

Yakıyor onca gönlü, bak şehvani yangınlar,
Nerdesin tulumbacı? Her tarafta yangın var!
Kıstas bilmez ahmaklar, nur sanıyor narları,
Herhalde bize düştü, beşer için ahu zar?

Bir faninin peşinde helak olur nice kul,
Yok, ilahi bir mihenk, yok nebice bir şakul
Ne yazık ki ekserler, sanırlar bunu makul!
Manen büyük zararlar, zannedilir azim kar(!)

Nur dolması gerekken, onca kalbe har dolmuş!
Terütaze emeller: yanıp, bitip kül olmuş.
Zavallı kalb-i insan, gayyalarda gark olmuş,
Yetişin fedakârlar, hayat yakan yangın var!

Bir yangın ki içinde; evlat, ayal yanıyor!
Bir gayya ki, içinde; çok imanlar yanıyor!
Haktan mahrum nice ruh: alev, alev yanıyor!
Ateşle dolmuş gibi: cennet misal şu diyar!

Benzin sıkar aleve, halk adına(!) bazılar,
Alevleri azdırır, dinden cüda yazılar!
Bu haince tavır’a: yüreciğim sızılar,
Her hepsine yetecek, çok şükür ki nurum var.

Nar’a karşı çare nur, çünkü onda tam huzur!
Hiç araman taşrada, elzem olan nur hazır!
Sırt dönenler huzura, sayılamaz bil mazur!
Nur ile tanış olan: kar içinde eder kar.

Cihat ŞAHİN
26.09.2009-İZMİR