Gönül Yangın görmüş Şiiri - Hayriye Aygül

Yolum düştü bir zamanlar bilinmezistana
Sevdam gömüldü ecelinden tez kabristana
Dostlarım sormuyor n'oldu ah ah cananıma
Ateşler düştü umudu yaktı tutuşan bağrımda
Gönül yangın görmüş alev alev yanıyor yürek
*
Bugün gökyüzünü kaplamış bulutlar kapkara
Sarmış sis bütün dağ orman ve yamaçlara
Geçit yok inilmez nehirlere ovalara çayırlara
Gönül yangın görmüş alev alev yanıyor yürek
*
Hayalimde bir görünür bir çiçek gibi solarsın
Cananım sen aldığım tek nefesim havamsın
Yüreğime kor düşürdün ah ateşlere yakarsın
Gönül yangın görmüş alev alev yanıyor yürek
*
Takatım yok çıkamıyorum dağların doruklarına
Uyumuyorum öbek öbek bembeyaz bulutlarda
Hayallerim tükendi umudu beslemiyorum ufka
Gönül yangın görmüş alev alev yanıyor yürek

Kayboldu pusula bulamadım gelecek yolumu
Aldın aklı baştan söndürdün sevda umudumu
Can ahuzarda çok bekliyor yarim senin yolunu
Gönül yangın görmüş alev alev yanıyor yürek
*
Sevda zordur adamı düşürür dillerden dillere
Bir defa sevdin mi anlatamazsın yaban ellere
Ayrılık çizilmişse senin kör kütük olan talihine
Yürü ciğerim söz dinleme zamanı değil şimdi
Gönül yangın görmüş yanıyor ateşlere yürek
*
Verilmiş sözün varsa sevdiğin cana canana
Sınır tanınmıyorsa çektiğin sevdanın acılarına
Dağlar kar altında sis çökmüşse solan umuda
Karalar giymiş sevdan dönmüşse viran bağlara
Gönül yangın görmüş yanıyor ateşlere yürek
*
Düzeltme:28 Şubat 2018