Gönül Varoşlarım Şiiri - Mustafa Bertan

Gönül varoşlarıma uğradım da
Sokaklarda cam kırıkları
İçim köhne halde
Terk edilmiş artık bu gönül

Hatırlarım
Goncalar arasında sen

Aşığım
Ben seni deliler gibi sevdim

Ay düşerdi baş koyduğun yastığa
Gece görünür perdeden üryan
Gölgeler kaybolur gecenin karanlığında.
Yüreğimde kuzgun karanlık

Şehvetle uzanırdı revnak
Mehtap okşardı tenini
Ben mum ışığı gibi titrerdim
Kıskanırdım cemalini mehtaptan
Kıskanırdım geçen zamandan
Zaman
Alıp götürürdü seni benden

Özledim seni
Gönlüme dolanırdı saçının telleri
Saatler senli zamanları suskun
Damarlarımda dolaşır yakıcı sevdan
Ben seni günahlarımla sevdim

Nargilemin ateşinde hayaller yaktım
Duman duman içime çektim
Üflemeye kıyamadım
Her nefeste sen vardın
Gözlerim dolu
Aklım sende sen benim içimdeydin

Dalgalar dahi silmeye kıyamamış duruyor
Sahilde kalan ayak izlerin
Baktığım
Duyduğum
Gördüğüm
Her yerde sen vardın