Gönül Üzmez Şiiri - Kemal Karapıçak 2

GÖNÜL ÜZMEZ

Koparma gülünü,girme kimsenin bağına
Kaldır başını,dik gözünü göğün dağına.

Seyret alemleri,düşme günah dehlizine.
Hayat nehrin bulanık akmasın denizine.

Güneşte ısın,aya çık,yıldızları seyret.
Ne güzel yaratmış yaratan değil mi hayret!

Yer-gök, cümle alemler cümlemiz için güzel.
Yaprak dalda güzel, acıtma, olmasın gazel.

Almadan eline öteki dünya celbini,
O halde sen,sen ol, kırma kimsenin kalbini.

Gönül üzme,gönül al;sevgi deryasına dal.
Bak-gör tattığın acılar nasıl oluyor bal.

Kemal KARAPIÇAK -Çorum