Gönül Ustası Olmak Şiiri - Sevda Toşur

Bazı duygular var gönül dilinden,
Bazıları düzmece.
Gönülden gelen aşk içerir,
Diğeri ise düzmece.

Şair,duvar ustası gibidir.Taşları iyi yerleştirmeli gönül duvarına.Kelimeler o kadar iyi kenetlenmeli ki birbirine,duvar kadar sağlam olsun; sallanmasın,eğreti olmasın,çökmesin.
Gönül ustasının işi zor. Yüksek dağlardan, kırdan, bayırdan,dere yataklarından taşlar biriktirir, çeşit çeşit.Sonra gönül dünyasında harmanlar onları. Duvar yükselmeye başlayınca sevincine diyecek yoktur. Geri çekilir ve şöyle bir bakar eserine.Bazen bir taşın denk gelmediğini görür. Ya yeniden duvar inşasına başlar sil baştan ya da uygun taşı gediğine koyamaya çalışır. Bunun için günlerce,aylarca eksik taşı arar.Eteklerine taş biriktirmeye çıkar,bu böyle devam eder. Sağlam bir duvar için taş biriktirmek ,taşı iyi okumak gerekir.

Bazen ovalara ineriz, kelimeler susar. Ozaman komşu duvarına göz dikmemek,komşunun taşlarından taş çalmamak gerek. Bazen’’ Komşu komşunun külüne muhtaçtır, her zaman komşunun tavuğu komşuya kaz görünür.’’ denilse de, İnsan kendi yağında kavrulmalı derim ben.

Gönül ustası olmak, eğreti duvar yapmamak, kendi duvarı altında kalmamaktır. Yalnız bizim duvarlar bahçe duvarı bile değil henüz.Üst üste dizilmiş birkaç taştan ibaret. Bazen taşlarımız yıkılır,bazen de dalya olur.Biz henüz bu yolda henüz gönül fakiriyiz. Yolumuz uzun,bahçe duvarlarımız yarım…

28.06.2012
Kayırlı