Gönül ustası Şiiri - Feyzullah Evcil

Yalınayak bastı toprağa ayakları,
Aşkı ararken....
Heyecanı;
Dorukların en zirvesinde,
Üryan aşkının...
Toprağın bilmesini istiyordu..
Yorulmuştu,kanter içindeydi....
Kanayan yüreği sanıyordu ayaklarını...
Oturdu bir ağacın altına...
Dayadı sırtını korkarak....
Maviyi gördü..
Derinlerine dalmanın tehlikesini sezemedi,
Güvenilmez olduğunu ,
Soğuk;
Ölümün her an geleceğini
Bilemezdi,
Gönül ustası..
Yalın sevgisinin;
Kor gibi yakacağını bilmiyordu...
Bir ateş yakmıştı içine...
Gönül ustası;
Sevda çalmaya hazırlanıyordu,
Aşkta denilen adına...
Yüzünde göremediği,
Tertemiz bir gülümseme ile...
Baş yana eğik,
Sanki semah döner gibi...
ben'i kaldı ağaç altında,
Ruhu;
Sevda türküsü oldu.

29 ocak 2012
23:55