Gönül Ülkesinde Şiiri - Veysel Soysal

Gönül ülkesinde sultan idi o.
Yıkıldı tahtı, tacı kalmadı.
Zulme uğramış bir insan idi o
Af eyledi, kini-öcü kalmadı.

Ne yapalım, erken gitti iyiler.
Yusuf’larla doluverdi kuyular.
Yola düştü emmilerle dayılar.
Enişte kalmadı, bacı kalmadı.

Ortada şimdi yalan dolanlar
Sahte imiş sevda ile solanlar.
Unutuldu birer-birer olanlar
Ateşi küllendi, acı kalmadı.

Ağu değdi tike-tike lokmana
Ne gerek var, çirke çomak sokmana
Erişmedi arzuhalin Lokman’a
Derdin arzda bir ilacı kalmadı.

Vakıf oldun ağyar nedir, yar nedir?
Geç anladın, vefa ne, intizar nedir.
Deli kadın gizlediğin sır nedir?
Arzın varılmadık ucu kalmadı.

Tek yürek olsa idi ırkımız
Bir millete kafa tutar kırkımız.
Ben isterdim şöyle olsun türkümüz:
Halk içinde şucu-bucu kalmadı.

Sultanın kölenin gittiği yerden
Ebenin-dedenin yattığı yerden
Uhrada nöbeti tutuğu yerden
Haber geldi, eri-geci kalmadı.

Katarı yok beklediğin durağın
Giderilir yakınlarda merağın…
Veysel Soysal odu sönmüş yüreğin;
Yeniden sevmeye gücü kalmadı.