GÖNÜL TÜRBEM
Sen gönül türbemde açan zamansız çiçektin
Kah ayaz oldun düştün yüreğime
Kah hüzün yanığı oldun ,düştün ömrüme
Mesafeler uzadı yine de o çiçek solmadı
Gönül türbemde tutun ellerime
Saklarım seni gözlerimin renginde
Düş /me/sin bensizliğe yeter
Yaşamak hayatı en dibinde
Çıkmaz yolları ,sokakları aşarız biz sevgiyle
Ümitsizlik utanır sessizliğimden
Getirir sevgiyi en güzelinden
Ömür dediğin
Sevdiğin sevildiğin kadardır aslında
Bırak hıçkırık düğümlensin boğazında
Sitem etme kendine ne de sevgine
Kayıt Tarihi : 24.1.2021 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)