Gönül Treni Şiiri - Alperen Almak

Gönül treni yolundaydık ikimiz
Mühürlenmişti ağzımız bir sessizlik içinde
Bir saçak altında kalıyorduk kalbin içinde
Yeni baştan yaşadık biz aşkın hisinde
Bir mermi gibi giriyordun kalbime
Işık hızıyla yarışır gibiydi sinemin
Anlatıyordu onlar bana sevginin zor olduğunu
Biz susuyor saçak altında gözler anlatıyordu
Sessizliğin içinde sesleri yankılanıyordu
Adapazarı tren istasyonu gibiydi iki gönül geçidi
Raylarda gelmesini beklediğim o yârin sesi
Titreşimleri ile sarsıyordu bedenimi
Nerede diye çevirdiğimde kafamı
Göstermiyordu sisin etkisi
Kalp gözü görmez değildir yanlış anlama
Kalp gözü ağlarken görmez bir tek
Buğulanmıştır gözleri
Bir yağmur yağar ince ince
Bir rüzgar vurur kokunu getirir
Perişan olur deli gönül perişan
Şimdi seni düşünüyorum kalbin ortasında
Bir mehtaplı yüz bakarken sinemime
Semalarda ışık saçan bir yıldız gibi
Parlak ve keskin gözlerle
Gözlerine bakarak bağlanıyorum kemerle
Hangi düğüm çözülür nazla , korkaklıkla
Hangi düğüm çözülür yalnızlıkla , ızdırapla
Ruhumsun , sevdiğimsin,ailemsin
Bilmem ki sen benim her şeyim misin ?
İki külrengi kurşuni sözler düşüyordu kumlara
Yârin gelmediği o tren istasyonunda
Gönül geçidi vardı ruhtan , ruha.
Mutlak geleceksin , haykıracak yüreğin.
Adını koyamadığın cesaret kavuşacak uçurtmasına
Gelecek o tren ve rüzgar tekrar esecek
En güçlü haliyle getirecek seni bana
İstiyorum çünkü sana bir ad bulamıyorum.
Senin adın artık kavuşmak olsun.
Tanhu'nun ızdırabı kavuşmayla son bulsun.