Gönül Törpüsü Şiiri - Zülfikar Yapar Kaleli

Her gördüğünün sözüne,
Er dediler, eremedim.
Yumruğu küfrün gözüne,
Vur dediler, vuramadım.

Kir bulaştı işimize,
Ağu düştü aşımıza,
Neler geldi başımıza,
Sor dediler, soramadım.

Doğru tahlil et tufanı,
Yaranını iyi tanı,
İçimizdeki şeytanı,
Gör dediler, göremedim.

Hani nerede yarenler?
Davasına ruh verenler,
Gönül vermiş ne erenler,
Var dediler, varamadım.

Bağ beslerim olmaz barı,
Lakırdıda kocakarı,
Ve hala şu riyakarı,
Sar dediler, saramadım.

Kindir gönülün törpüsü,
İmandır insanın süsü,
Araya gönül köprüsü,
Kur dediler, kuramadım.

Kan kusarım dinle beni,
Tac ettim vatanı, dini,
Her yüze dost görüneni,
Yer dediler, yeremedim.

Bırakamam ahı, vahı,
Kime çekmeli silahı,
Bura Yesevi dergahı,
Dur dediler, duramadım.

Nankörlüğü göre göre,
Bir değil ki, yüz bin kere,
Gönlünü post edip yere,
Ser dediler, seremedim.