Gönül Tokluğu - Garib Çoban
Sevgiyle yapılan gönül eserimiz, kendimizin yansımasından ibaret.
O zaman esere kızmayın, kendinize kızın.
İnsan ne kadar düzgünse, eser de o kadar düzgündür.
Ana babalar duruyor da, o hocaları kaybettik.
Anne-baba çocuğu gökten yere indirir.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta