Gönül Tezgâhım Şiiri - Şahin Yalçıner

Yüreğim acılar içinde, perişan yaşarken,
Kalbimde yalnızca sevgin vardı,
Tertemiz berrak hayaller kurarken,
Masumca bakan gözlerinin içinde,
Sevgine mahkûm, esirim yüreğinin içinde.

Ne çok sevdim seni…
Sensiz bir tek hayali yok sayarım
Umut dolu gözlerinde okudum sevdanı
İlk düşen cemre gibi berraktı duygularım
İşte beni sensiz yaşatmayan aşkın sahibi
Ben sevdim mı böyle deli gibi severim

Bulut gibisin, dokunsam yüreğim sel olur
Bazen bir ay gibisin, yüreğim seninle gece olur
Bazen güneş gibi, ruhum ısınır seninle gün olur
Bazen gönül bahçemde tomurcuklanan gül olur
Seni seven bu gönlüm aşkınla sevda içinde

Bir son bahar yaprağına aşkını işledim
Yeniden yeşersin yüreğimde gerçek aşk gibi
Ben seni bütün günahlarınla kalbime işledim
İşledikçe biriken bir ömrün sevabı gibi

Bu yaralı bağrımın alın yazısı sensin
Ben senden, sen ise benden vazgeçemezsin
Kalbine vurdum mührümü, asla silemezsin
Gözlerinde akan yaşım, asla silemezsin

Nefesim, tutuşur sönmüş yanardağ gibi
Ne olur! Uzağımda durma yabancı gibi
Ne olur yar! Ellerini uzat muhtacım sıcaklığına,
Dayanamam sensizliğe, alışmışken varlığına.

Duygular vardır bilirsin, kelimeler ile anlatılmaz
Ben senin aşkını kalbimin tezgâhında dokudum
Ben senin bana olan sevgini, gözlerinden okudum
Sevgini kalbimde yaşarım, hiçbir şiirle anlatılmaz

Perşembe 23 Eylül 2010