Gönül teröristi Şiiri - Sedat Akgüden

Yaşamın en esmer en kısır
Üretimi durmuş fabrikanın
Menapoza girmiş kadının
Aklını aşkında unutmuş aşığın aşkın yalnızlığın
Stresini yaşıyorum
Amaçsız gayesiz bir yaşantının ürünü olsa gerek
Düne dönüpte şöyle bir baktığımda
Neler yaşamış şu kısa vadeli ömre neleri tıka basa
Doldurmuşum ve o küçücük dünyada
Neler öldürmüş ne kadar cinayete tanık olmuşum
Nice insanı gönlüme misafir etmiş ikramda bulunmuş
Saygıyla ağılamışım
Kimiyle korkuyu heyecanı
Kimiyle acıyı hüznü
Kimiyle gecenin derinliklerinde aşkın o nefes kesen
Dakikaları yaşamışım
Kimiyle göz yaşlarımızın sıcaklığını paylaşmış
Kimine tutkunlaşmış
Kimine arkadaş sevgisini
Kimine arzularımı yüklemişim
Kiminin aşkına kıskançlığına tanık
Kiminin şerrine sanık olmuşum
İşte tüm bu nostalji albümünden geriye kalan
Tek şey bir yazıt içine sığan her biri bir cümle
Olmaktan ibaret
Yaşayan öldürmek zorunda kalandır
Yaşadım ve öldürdüm
Sanık değilim
Davacım da yok
Elimi kolumu sallayarak geziyorum
Vicdanım rahat
Umut taciri olmadım
Ve hepsini bünyemde öldürdüm
Senide öldüreceğim
Tıpkı onlar gibi
Ölmek için yaşamalısın
Seni ben yaşatmalıyım
Çünkü seni ben öldüreceğim
Korkma seni hastanelere göndermeyeceğim
Doktorların olmayacak
Kan ve serum da verilmeyecek sana
Ziyaretçilerin gelmeyecek
Ölüm öncesi tehdit edilmeyeceksin
Şantaj yapılmayacak suikaste kurban gitmeyeceksin
Gazete manşetlerine çıkmayacak
Ölümünün ardından kimse ağlamayacak
Belki sen bile
Sen benim yüreğimin alevlerinde bir mum gibi eriyerek
Bir sevginin kalıntıları olarak kalacak
Yok olamayacaksın artık gücün yetmeyecek hükme
Demeyeceksin duygularıma

Seni hiç tanımamışcasına