anlamazsınız değil mi
uykuda bile beklemeyi
bir gece vakti sıçrayarak
kaybettiklerini yakalama isteğini
Beklediler
Batan geminin yüzmesini
Oysa ışık yoksa gözde
Huzura binmez yolcula
sadece
bir kurşun kadardı
yürekler
Acele adımlarla adımladın
Gözyaşlarım gözümü
Beni
Sende mi terk ediyorsun
Hem gülerken döküldün
Hem ağlarken
Bazense boğazımda
Yaşayamadıklarımla birlikte misafir kaldın
Bazen
Unut dersin aşkıma
Dökülmek için nazlanırsın
Ara sıra rastlaşırsanız da
Yaşayamadıklarımın ön sözü olup
Beni sen de terk edersin
İçim
kelime yığınından
başka birşey değildi
ondandır
sağa sola döküp
şiir çıkarmaya çalışıyorum
Hayatta
hep Donkişot
oldum da
savaşmaya değecek
yel değirmenim
hiç olmadı
seni yazdıkça
ben tükendim
artık kalemimi kırıp
beni yazacağım
sen gittin ya
şimdi
beklemek bile anlamsız
yapacağımız sıradan şeyleri özlemek
elbiselerime bakıp beğenecek mi diye düşünmek
saçlarının şeklini hayal etmek yok artık
çaresizliğimi bile özleyeceğim artık
Yalnızlık sen misin?
Her nefesimde
Seni döküyorum kelimelerime
Artık korkuyorum
biterse içimdeki bu nefes
Ya sen de gidersen!
Derin bir nefes alın
aşkı bırakın
en tehlikeli madde
Çocuktuk
Boğulduk
Dokunulmayan eller arasında
Uçurtmalarımız kaçkın
Ayakkabılarımız ranzalarda
Ve biz
Kapı önü çocukları
Bekliyoruz hala
Acılarım vardı dizkapaklarımda
Kermesi içinde saklı
Şımaracak kanlarım akmadı hiç
Çocuk değildi daha susan düşlerim
Aynalarda
Büyümedi çocukluğum
Büyümenin yaşlanmaya bakmak olduğunu
İlk simidimi çaldırınca anladım
Susamsızdı
Doğum günü kutlamalarım
İçimiz
Sıcaklığı
Sadece sobaya elimiz değince hissederdi
Sözcüklerimi biriktirdiğim kumbaralarım
Hüzün dolmuştu
Kabul etmiyordu hiçbir banka
Maddi değer içermeyen yatırımlarımı
ağladığımda
hep
tek kişiydim
dökülen yaşlarımı
yine ben topladım
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta