Gönül Teri7 Şiiri - Akif Tütüncü

anlamazsınız değil mi uykuda bile beklemeyi bir gece vakti sıçrayarak kaybettiklerini yakalama isteğini Beklediler Batan geminin yüzmesini Oysa ışık yoksa gözde Huzura binmez yolcula sadece bir kurşun kadardı yürekler Acele adımlarla adımladın Gözyaşlarım gözümü Beni Sende mi terk ediyorsun Hem gülerken döküldün Hem ağlarken Bazense boğazımda Yaşayamadıklarımla birlikte misafir kaldın Bazen Unut dersin aşkıma Dökülmek için nazlanırsın Ara sıra rastlaşırsanız da Yaşayamadıklarımın ön sözü olup Beni sen de terk edersin İçim kelime yığınından başka birşey değildi ondandır sağa sola döküp şiir çıkarmaya çalışıyorum Hayatta hep Donkişot oldum da savaşmaya değecek yel değirmenim hiç olmadı seni yazdıkça ben tükendim artık kalemimi kırıp beni yazacağım sen gittin ya şimdi beklemek bile anlamsız yapacağımız sıradan şeyleri özlemek elbiselerime bakıp beğenecek mi diye düşünmek saçlarının şeklini hayal etmek yok artık çaresizliğimi bile özleyeceğim artık Yalnızlık sen misin? Her nefesimde Seni döküyorum kelimelerime Artık korkuyorum biterse içimdeki bu nefes Ya sen de gidersen! Derin bir nefes alın aşkı bırakın en tehlikeli madde Çocuktuk Boğulduk Dokunulmayan eller arasında Uçurtmalarımız kaçkın Ayakkabılarımız ranzalarda Ve biz Kapı önü çocukları Bekliyoruz hala Acılarım vardı dizkapaklarımda Kermesi içinde saklı Şımaracak kanlarım akmadı hiç Çocuk değildi daha susan düşlerim Aynalarda Büyümedi çocukluğum Büyümenin yaşlanmaya bakmak olduğunu İlk simidimi çaldırınca anladım Susamsızdı Doğum günü kutlamalarım İçimiz Sıcaklığı Sadece sobaya elimiz değince hissederdi Sözcüklerimi biriktirdiğim kumbaralarım Hüzün dolmuştu Kabul etmiyordu hiçbir banka Maddi değer içermeyen yatırımlarımı ağladığımda hep tek kişiydim dökülen yaşlarımı yine ben topladım