Gönül Teri5 Şiiri - Akif Tütüncü

Bulutlar bilseydi
Yalnız binlerce çocuğu olacak
Hiç yağarmıydı
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ah birde
Öğrenebilseydim
Yağmur
Sadece benim şemsiyemi
Islatmıyor
,,,,,,,,,,,,,,,,,,
bir tek
yüreğim vardı
kimsenin görmediği için
ziyaret etmediği
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Yalnızlığa
Olgunluk veriyorum
Tüm dallarımı budayıp
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Bir duble
rakı kadardı
yalnızlığım
,,,,,,,,,,,,,,,,,
canım acıyor dedim
bir tek karanlık açtı kalbini
damla damla
içime doldurdu herşeyini

,,,
Yine gitti
Ne bir ses ne bir haber bırakmadan

İlk
okulda gördüm
sarıldı kalbime
...bırakmayacasıya

o benim annemin dokunmayan eli
babamın toprak kokusuydu
Sordum evlenecek dediler
Zengin saraylı biriyle
yandım

Topraktım taşın kahrını çektim
Buhardım suyun kahrını çektim
Yaşamadım böyle bir yangını
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Güneşin kızıllığı
Kalbe düşünce yanar

Aşkı mutlu kılan şey
Yapılan bu yalnız söyleşi
,,,,,,,,
Anne

sonu hep böyle mi biter

bütün yolculukların