Gönül Terhanesi Şiiri - Mustafa Emre Gökdal

Kapandı kapılar, sürgülü bahtım,
Yıkıldı gönlümde kurduğum tahtım.
Ne yarına heves, ne düne ahım,
Bir kuru selamın gelmiyor artık.
Duvarda resminle konuşur oldum,
Sarardım dalımda, açmadan soldum.
Ben bu hasret ile belamı buldum,
Ecelden başkası silmiyor artık.
Sokaklar yabancı, yüzler maskeli,
Bırakıp gittiğin o günden beri.
Dindiremez oldu yağmur bu seli,
Gözümden yaşları kimse bilmiyor artık.
Avuçlarım buz kesti, yüreğim yangın,
Bir sana meftunum, bir sana dargın.
Gelsen de faydasız, bu ruh çok yorgun,
Ölsem de başucuma gelmiyor artık.