Gönül denizinde yelken açtım bir gün. Gökyüzünde yıldızlar parlıyordu, denizin mavisine yansıyan. Rüzgar, yüzümde hissettiğim özgürlük gibiydi. Gönül teknem, sakin sulara doğru yol almaya başladı.
Hayat bir deniz gibidir aslında. Dalgalı zamanlarda kaybolur, sakin zamanlarda yol alırız. Ben de bu denizin bir parçasıyım. Gönül teknemle yelken açtım, içimde bir huzur ve umut.
Bazen fırtınalar kopar, dalgalar yüksek olur.
Ama gönül teknem sağlamdır, yelkenlerim yırtılmaz. Her fırtınadan sonra güneş doğar, her karanlık gecenin ardından bir ay parlar.
Gönül teknem, benim hayatımın simgesi.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
