Gönül Tasım Taş Dolu

Hayat geçti hayallerin kızağında,
Gönül tasım taş dolu son azığında,
Her taş bir emelin nefsin tuzağında,
Kıyamete yolcu âdem, bi ademsiz.

Mahşerde suyu almaz tasım taş dolu,
Dökseler de dolmaz, engel nefsin kolu.
Ciğer susuz, yokluk kuru, varlık diri,
Ölüm ölmüş, eyvah cana Âdemoğlu.

Yarına yaşar insan dünü unutup,
Dün öldü, yarına çıkmadan uyutup
Ahiret sonsuz, ölüm faniyi yutup
Günler azıktır tek tek ölüme rızık.

Zaman ölünce, ölümün rızkı biter,
Ölü diye kılarlar zamanı zamansız
Mekânın vardı şimdi mahşere gider
Son güneşin batar akşamsız mekânsız,

Nasihat ölüm dedik nefse ey gönül,
Tasın taş dolu, su almaz akla danış.
Al taşları nefsi taşla coşsun gönül,
Mahşerde susuz kalma sâki ile tanış.

Selim bunca nasihati duyan var mı?
Önce nefsine yükle bu yükü alır mı?
Rabbim der, her nefis ölümü tadacak
Tellal bağırır, kulağı olan var mı?