Gönül Tarlamda Şiiri - İbrahim Halil Demir

Gönül tarlamda, aşkla ekince seni,
Fark ettim gerçek sevgiyi yeni.
Silip atamadım gözlerimin önünden,
Gamzeli yanağındaki simsiyah beni

Gönül tarlamda, yeşerttim aşkını,
Bu sevda karıştırdı uzak ile yakını.
Sevdalıların meclisine giderken,
Giyindim alelacele renklerden en akını.

Gönül tarlamda, büyüttüm aşkın fidelerini,
Temaşa ettim mahmur gözlerin didelerini.
Böyle bir sevdaya tutulur tutulmaz,
Anladım yapay sevdalıların hilelerini.

Gönül tarlamda, derdim aşkın güllerini,
Bir bakışta anlarım sevdalıların hallerini.
Balların hası dökülür sevdalıların ağzından,
Anlatırken sevdayı bire bir yaşadığı günlerini.

Gönül tarlamda, kurdum sevda çadırını,
Taşıdım usanmadan aşk ve şevkle sevgi barını.
Branşında mahir bir usta misali temizledim,
Meşakkatli sevda yollarnın kirlenmemiş karını.

Gönül tarlamda, besledim sevda güvercinlerini,
Her sevdalı unutmalı bir an önce nefret ve kinlerini.
Sevda yorgunu aşkın beşiğine uzanır uzanmaz,
Dinleyip uyumak ister sevgi ninnilerini.

Gönül tarlamda, uçurttum sevgi uçurtmasını,
Sildim hemencecik gönül kapılarının pasını.
Sevda taziyem biteli yıllar oldu ama,
Sevdalı yufka gönlüm halen çekmekte aşkın yasını.
18/Şubat/2010