Gönül Tahtımızın Eşsiz Sultanı

Beş yüz yetmiş bir yılı bir güneş doğdu,
Aleme rahmet, gönüllere nur doldu.

Gençliğinde civanmerdtin sen, emindin,
Ki muhammedülemin ünvanı aldın.

Cemalin hüsnü Yusuf’tan da güzeldi,
Melekler bile yüzüne bakamazdı.

Faranda güller seninle açardı hep,
Seninle kokularını saçardı hep.

Meryem oğlu isa ahmed dedi gelen,
Semalarsa Muhammed dedi gelen.

Miraca yükselirken yaşla doluydun,
Miraçtan inerken sevinçle doluydun.

Ümmeti ümmeti diyerek çıkmıştın,
Rahmet rahmet diyerek inmiştin arştan.

Gece gündüzler seninle ziyadadır,
Seninle gülistanlar hep bahardadır.

Ayrılmayan kimseler vardı kapından,
Can feda ederdi buyursaydın.

Kalp dururdu tekellemüyetinle,
Gönüller feth olurdu tebessümünle.

Aşk bahçelerinin gonca gülüydün sen,
Tutuşmuş yüreklerin dermanıydın sen.

Edebinle, ahlakınla oldun resül,
Hasretinden nasıl çıldırmasın gönül.

Senin güzel ahlakındı kitabullah,
Rahman olan ondan dedi habibullah.