Gönül 'sus' dediyse bir kez dile..

Gönül 'sus' dediyse bir kez dile...
Konuşmak neye yarar...
Her ne söylersen sevgiliye..
Bilmelisin ki...nafile...
Çünkü gönül susmuş...
Lal olmuştur bir kere...
Söylebildiklerimden çok...
Söyleyemediklerim vardır benim..
Ben böyleyim..
Suskun...
Ama içinde fırtınalar yaşayan..
Her 'söylenen sözde'
İçinden birşeyler kopan..
Söylemedikleri yüzünden hep zorda kalan..
Ama yine de yüreğinde
Hep iyi şeyler yaşatan...
Ben buyum...
Böyle kabul edilmeli..
Sevilecekse böyle sevilmeli..
Yoksa bir kalemde silinmeliyim...
Tek bir söz yeterlidir
Bitti! ...
Her suskunluğun bir sebebi vardır
Bir anlamı
İnsan her sustuğunda
Yüreği ile konuşur bir anlamda..
Her suskunluğun sessiz bir çığlığı vardır
Çığlığı vardır da bunu duyan sadece can'dır..