Gönül Sultanı Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sen bu kadar güzel olamazsın, benim gözlerim olmasa,
Kuşlar gibi cıvıldayamazsın böyle,
Keklikler gibi yürüyemezsin,
Boy ölçüşemezsin fidanlarla, boy söz konusu oldukta.
Benim gözlerim olmasa;
Sen kayan bir yıldız gibi parlayamazsın
Karanlıkta.

Giyinen sen değilsin,
Ben seni giydiriyorum,
Seni ben süslüyor, ben bezetiyorum,
Ben bulup buluşturuyor, ben sarıyorum seni tüllere,
Ben serpiyorum üstüne gül kokularını,
Miski, amberi,
Bu yeni olmuş bir şey değil anam, babam,
Tanıdığımdan beri.

Ben öğrettim sana, elifin mertek olmadığını,
Ayvanın sarı, narın kırmızı olduğunu,
İnsanın birine bir bakışta tutulduğunu,
Sana ben öğrettim Hanya ‘yı-Konya ‘yı,
Ben olmasam sen nereden bilip anlayacaktın
Dünyayı?

Şimdi bir elin mühürde, biri fermanda,
Sultanlarca fermanlar yazıyorsun katlime,
Sen bir dev olmuşsun, ben senin yanında karınca,
Vur boynumu vurabildiğin gibi,
Ellerimi-kollarımı kestir kırk satırla,
Beni kırk katıra bağlatıp sürdür bir yana her birini,
İnan ki; ne dilim söyler, ne kanım akar;
Bir gönül sultanına baş mı kaldırabilir
Kullar?

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiirler 'inden > 67-68/100)