Gönül Sultanı

Taht kurmadım bu kalbe, seninle doğdu sarayım,
Ne tacın gölgesi var, ne hükmün payı.
Bir bakışınla sönmüş bin yıllık öfkeler,
Ben kendi varlığımı seninle silmişim.

Kalbim bir zindandı, duvarı taş, kapısı paslı,
Sen geldin, anahtarın sesiydi nefesin.
Hiçbir şüphe çöreklenmez artık içime,
Çünkü senin elinde saklıdır hevesim.

Ben ki susuz çölde serapla aldanmam,
Gözlerin su değil, bizzat kaynaktır bana.
Yemin değil sözlerin, nefesin güvencedir,
Bir harfin yeter, bin kitap yerine.

Sana güvenmek, ölüme meydan okumaktır,
Çünkü ihanetin kokusu uğramaz sana.
Ben bu ömrün defterini kapatsam bile,
Adını yazarım son satırına.