Gönül Sözü Şiiri - Sadık Kocabaş

Gönül Sözü
Öyle bir fısılda ki kulağıma, o yalanı,
Tüm şüphelerim sessizce, usulca ölsün.
Sadece bir inanç değil, soluk aldığım hava olsun,
Sanki kalbim, o yalanın ritmiyle ilk kez gülsün.
Öyle bir sar ki beni, o ebedi aldanışın içine,
Bırak aksın gözyaşım, ama bil ki sevinçten.
Ne zaman ki aklım, bir gölge düşürür bu aydınlığa,
Hemen o yalanın sıcaklığıyla örtsün üzerimi, yeniden.
Bu dünyada her şey geçici, her söz yalan olsa da,
Senin kurduğun o masal, benim tek sığınağım.
Ne bir beklenti var, ne de bir çıkar hesabı,
Sadece ruhumun, o sahte ışığa duyduğu hayranlık.
O yalanı, annemin ninnisi gibi, her gece dinleyeyim,
Ve her sabah, onu taze bir umut gibi karşılayayım.
Dışarıdaki soğuk, acı gerçekler vız gelir bana,
Çünkü içimde, senin ördüğün o sıcacık huzur var.
Bana gösterdiğin o gökyüzü, gri değil de mavi kalsın,
Ne kadar biliyor olsam da perdenin arkasını.
Bırak bu ömür, bir sahne oyunu gibi aksın,
Ve ben, başrolündeki sonsuz aşka inanan o saf karakter.
O yalan ki, en derin yaralarıma merhem olsun,
Ne zaman yorulursam, dizlerine yaslanıp dinleneyim.
Benim gerçeğim, senin bana sunduğun bu tatlı düş,
Başka hiçbir doğruluğa ihtiyacım yok, inan ki benim.
Nehirler geri aksa da, güneş batıdan doğsa da,
Bu gönül, bir kez inandı mı, asla dönmez sözünden.
Kalemsiz Şair der ki; bu sevda böyle kalsın,
İçten bir yalan olsun, ömrümce sürsün doğruluğu.