Aşk için şu gafil ömrü harcadın,
Ben bunu yanına koyamam gönül.
Sevgimi oyuncak sanan kimseyi
Alnımdaki terim sayamam gönül…
Alın teri dedim, emektir emek,
Bu kalbi avutmak söyle ne demek,
Ellerim yakanda son nefese dek,
Canını yakmaya doyamam gönül…
Mutluluk kimden artıp bize kalmış,
Hangi gerçek seven bahtiyar olmuş,
Benim her çiçeğim tomurcuk solmuş,
Ömrümü pembeye boyamam gönül…
Tutarsa elimi dost olan tutsun,
Olmayan adımı bile unutsun,
Sen ufuktaki en kara bulutsun,
Güneşe çıkmaktan cayamam gönül…
Sanma ki tarumar evimle barkım,
Hep başı dik gezmek herkesten farkım,
Sevgi ırmağıyla dönüyor çarkım,
Yakın ol, uzağı duyamam gönül…
Mutluluk saymadım parayla pulu,
Bu yüzden olmadım kimsenin kulu,
Doğru sanıyorsan gittiğin yolu,
Ben sana sırtımı dayamam gönül…
Yılana sarılmam denize düşsem,
Elini uzatma yolumdan şaşsam,
Bir damla su verme sel olup taşsan,
Yaş yere basıp da kayamam gönül…
Muradi’yim, sözüm de bir özüm de,
Kim görmüş ki caydığımı sözümde,
Bu âlemden çekip gitmek çözüm de,
Lanetli şeytana uyamam gönül…
7 Mart 2017 Salı 22:45
Balat/ İstanbul
Nail Usta.
Murat Nail Güney
Kayıt Tarihi : 30.4.2017 17:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içinde

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!