Gönül Sofrası Şiiri - Murat Gökçe

Her gönül ilişkisi değilmiş kayda değer
Yalanla meşkur olmak daha eftalmiş meğer
Birer birer gittiler kimi sevdiysem eğer
Zamanla kalp dergâhım aşkla arayı açtı
Şu gönül sofrasından her gelen doyup kaçtı

Kimi yar bellediysem vefası eksik kuldu
O tertemiz hislerin sanki miadı doldu
Samimi sandıklarım yavaş yavaş yad oldu
Duygum hain ellerde kullanılan araçtı
Şu gönül sofrasından her gelen doyup kaçtı

Farklı bir bakış tarzı onlara göre sevmek
Hoşlarına giderdi çirkin olanı övmek
Ne kadar da basitmiş yürekten aşkı savmak
Kıvılcım dahi olsa sandım ki ışık saçtı
Şu gönül sofrasından her gelen doyup kaçtı

Kendi etraflarında döndürüp çark ettiler
Dert olup yüreğimde hüzüne gark ettiler
Yalnızlığa menfurca bilerek terk ettiler
Derde deva bildiğim zehirli bir ilaçtı
Şu gönül sofrasından her gelen doyup kaçtı

Hayatıma girenler birer ukdeydi cana
Hepsi de meyilliydi daima şöhret, şana
Ardına dek açtığım virane olmuş hana
Uğrayan tüm misafir halbuki başa taçtı
Şu gönül sofrasından her gelen doyup kaçtı

Murat Gökçe Karsî
18.08.2016