Gönül Sofram.... Şiiri - Döndü Dülger

Hasretin kapımı çalınca başlıyor kendimle savaşım.
Şakaklarımda karşılıklı bir atışma, zihnimde bir bulanma,
Git desem gönlüm kılıçlarını kuşanacak,
Gel desem yollar bana hep pusu kuracak.
Sevdan yüreğime sızdığı anda başlıyor azabım.
Göğsünden vurulmuş yatıyor ümit sipahilerim.
Birken bin sen duruyorsun karşımda,
Bir tarafın güllerle bezeli, bir tarafın kanlı bir mızrak.
Git desem güllerim kuruyacak,
Gel desem kader beni sağ bırakmayacak.
Sevdiğim şikayet sanma arz_ı halimi.
Kimi kime şikayet edeyim.
Sesime ses olan Sedayı kime nasıl isyan ettireyim.
Sensizliğe fermanım kaderin önünde aman dilenirken,
Hayalin mecalsiz gönlümde fırtınalar estirirken.
Git desem mağlubiyetim yine yüreğin figanına olacak,
Kal desem, meydan muharebesi kurulacak.
Ama Sevdiğim kaderim beni darboğaza soksa da,
Göğsümde dinmeyen sızıyla kıyama dursam da,
Çaresizlik içinde çare arasam da,
Seni senden dilenip, beni bana kırdırsam da,
Bu gönül sofrası yine sana kurulacak,
Sevdamız sahipsiz kalmayacak...
Döndü Dülger