Günaydın. Daha aymadı gerçi...
Sabahın 4 ünde kalkıp bişeyler yazmak ne tür bir gönül ağrısıdır bilmem. Ama beni bu saatte bişeyler yazmam için ilham getirdi. İlham mı kim? Vallah İlhamı bende tanımıyorum. Zaten pekte sevmem kendisini. Bir görünüp bir kayboluyor, beni biyerlere bırakıyor ve gidiyor.. Tamam, bana fikrimi soran olmadı. Neyse. Ben buraya bu saatte tartışma çıkartmak için yazmıyorum. Ben buraya bi sevdanın ne kadar imkansız olabileceğini açıklamaya gelmiştim sanırım. Başlayalım mı? Ya da ayaklayalım.. Öhhöm.. Tamam, kızma başlıyorum.
İmkansız sevda..
Cuma namazının salıdan kılınması, "ğ"nin kelimenin ilk harfi olması gibi imkansız bir sevda.. Ğ, hayatın her yerindedir. Ama onunda olmadığı bir nokta var. Evet, kelimenin ilk harfii.. Tıpkı benim gibi. Senin yanında olmam gibi.. Dahası uzayda nefes alınması gibi, uzayın sonunun gelmesi gibi imkansız sevdaa...
Dur!
Benim daha fazlasını anlatmaya ne gücüm yeter ne de sabrım.
Kalbimin kral dairesindeki yıllanmış kanepenin üzerinde bulunan gri ceketin cebindeki 1979 yılından kalma cep saatinin akrepi seni, yelkovanı beni gösteriyor. Ama o bilmiyorki imkansızlık nedir. Biliyor ama inanmıyor yani.. Çünkü o üretildiği zaman cep telefonu yoktu ve en popüler aletti. Şimdi ise değerli ama popüler değil.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta