Ey nazlı gönlün sahibi,
Haklısın ki gönül senin,
Ben divaneyim, neyim,
Sen, kendi halinde birisin.
Ben seni nerden bilirdim,
Göstermeseydin kendini,
Tenine hasretin, o dilini,
Duydukça kanar, yanarım.
Gönlünde ki, güzelliği,
Dillerde şakıyan güfteyi,
Selin akan, hüznün acısını,
Sen bilirsin, ama gizlenirsin,
Ha ne var sende bir kelam et,
Sabır sende, nedamet bende,
Vicdanın selametinde, sende,
Aheste gidersin, sen bilirsin.
Kayıt Tarihi : 26.4.2007 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Cilasun](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/26/gonul-senin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!