Gönül Seni Özler Şiiri - Ertuğrul Zengin

Ertuğrul Zengin
4

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Gönül Seni Özler

GÖNÜL SENİ ÖZLER

Veysel’in olup, yoluna düşeyim
Kapına varıp, yüzümü süreyim
Aşkınla geldim, vuslata ereyim
Gönül seni özler ya Resulallah

Alıp da beni kabuktan soysalar…
Özüme varınca bir ah duysalar
Sonra adımı Hannane koysalar
Gönül seni özler ya Resulallah

Seni bekleyen gözde yaş olayım
Yetimin sofrasında, aş olayım
İsmini zikreden bir taş olayım
Gönül seni özler ya Resulallah

Gül kesilmiş Hamzan, al rengi açmış
Kökü mavide, bir kutlu ağaçmış
Yaralı bülbül dalına muhtaçmış
Gönül seni özler ya Resulallah

Ya Rab! Çöllerde susuz koyma beni,
Derde düştüm, muştusuz koyma beni,
Dergahı zatında, O’nsuz koyma beni
Gönül seni özler ya Resulallah

Sen gittin ya, güvercin küstü dağa
Konmadı, sırrı vermedi yaprağa,
Kanadı yüreği, düştü toprağa
Gönül seni özler ya Resulallah

Ve gittin gideli, bu alem başka
Bu rüzgar, bu güneş, su, bu dem başka
Kalemi titreten bu elem başka
Gönül seni özler ya Resulallah

Ertuğrul ZENGİN

Ertuğrul Zengin
Kayıt Tarihi : 20.4.2008 19:25:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ertuğrul Zengin