Gönül Senden Ayrılmaz Şiiri - Cemil Arıkan

Üzülme arkadaş hayattan hissem
Bitmeyince gönül senden ayrılmaz.
Şu yalan dünyadan gidecek isem
Gitmeyince gönül senden ayrılmaz.

Her geçen günümüz içimde anı
Âhirete kadar unutmam seni
Canım Ahmetciğim, kalbinden beni
Atmayınca gönül senden ayrılmaz.

Düşürsen sen beni dilden dillere
Diken konsa sana gelen yollara
Uşak’tan kopup ta gurbet ellere
Gitmeyince gönül senden ayrılmaz.

Bir gün olsun varamasam yanına
Leke sürseler de senin sânına
Kadîr Mevlâm beni göç kervanına
Katmayınca gönül senden ayrılmaz
Atfetsen yüzüme acı bir bakış
Sonsuz yolculuğa olsa bu gidiş
Mezar taşımızda uğursuz baykuş
Ötmeyince gönül senden ayrılmaz

Kulak asmam ben âvâre gezene
Küfretsen de bu şiiri yazana
Gönlünü kötü bir arabozana
Satmayınca gönül senden ayrılmaz.

Küsüp gitsen gönlüm tutar yasını
Koparsan kalbimin son meyvasını
Arkadaştan ayrılmak acısını
Tatmayınca gönül senden ayrılmaz

Bir sarılık çökse yeşil yaprağa
Bütün âlem alsa beni matrağa
Şu nâçiz vücûdum kara toprağa
Yatmayınca gönül senden ayrılmaz

Tükense Cemil’in en son nefesi
Kurusa boğazı, tıkansa sesi
Deryalarda arkadaşlık gemisi
Batmayınca gönül senden ayrılmaz!

Uşak, 1973