Gönül Sen Ne Zaman Uslanacaksın

Döküldü dişlerin ağardı saçın,
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.
Dönülmez yollara doğruldu göçün,
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.

Bî vefâ dünyaya bağlandın kaldın,
Nefsine uyupta gaflete daldın.
Ne bir gün güldün sen ne murat aldın,
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.

Nerde anan baban kardeşin bacın,
Bir biri ardına eklenir acın.
Günden güne biter dermanın gücün,
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.

İlkbahar yaz geçti şimdi kıştasın,
Olgunluğa eriştiğin yaştasın.
Azrail gelince hemen baştasın,
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.

Uyan artık gönül gafletten uyan,
Gerçek dostun olan Mevlâya dayan.
Yolun sonu belli bak ayân beyân,
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.

Her halini gözeten var bilen var,
Şu dünyadan her gün gidip gelen var.
Ocaklar söndüren canlar alan var.
Gönül sen ne zaman uslanacaksın.