Gönül şehri Şiiri - Akif Tütüncü

Gönül Şehrinin sokakların da, insanların hayat haritası gizlidir

şehrin çizgileri aşk dağlarına uzanır, kar yağar üzerine

Her sokak başında faili meçhul aşkların uykusuzluğuyla

Bir avuç ekmek arayan yetimlerin titremeleri gizlenmiştir

Parkelerden fışkıran yaşanmışlıklarla birleşir kaderler

Damlar kalp kapısının içine,sızlayarak gönül terlerinin yangını

Ateşten nakış olur içinde ki resimler, hüznün ayrılıklarını anlatır her gidişler

Şehrin gülen lambalarının altından dökülür yalnızlık ışıkları

damlalar yüzüne karanlıkların yalnızlıkları

süzülür yapraklar, kalbe dökülür umutsuzluklar

Bohçasını toplamış dönülmeze gider insanlar

Sessizlikleriyle konuşur telaşlı adımlarla ilerlerken bilinmeze

Güller dökülür sokaklara gelmeyen her aşkın ardından kuruyarak

Uyuyan topraklar uyanır her kavuşmada,kuşlar aşk şarkıları mırıldanır

Bahara uzanır yıllar yaşam tarlası sulanır

Kurumuş topraklarda umutsuz insanların susuzluğu fışkırır

Yoksulluğun boyayıp cilalandığı yaşam sandığın da

her renk yaşamlar yağar yaşamın gizeminin içine

tükenişler hançer olup yüreğe batar

karikatürize edilmiş kişilikler yaşamın kara deliğine girer

palyaçomsu gülüşler dolar yüze,gülüşlerden yaş süzülen

kalabalıklardan yalnızlığa gebe kalan, hayatı başladığı yerde bırakan